Het recht op vergetelheid

Met de Costeja-uitspraak van het Europese Hof van Justitie in 2014 werd duidelijk dat het tonen van persoonsgegevens in zoekresultaten een verwerking van die persoonsgegevens inhoudt. Dit heeft in de huidige situatie tot gevolg dat de regels uit de AVG en dus ook het recht om vergeten te worden (‘the right to be forgotten’) op een dergelijke situatie van toepassing zijn.

Het recht om vergeten te worden houdt in dat je onder omstandigheden verplicht bent om iemands persoonsgegevens te wissen. De uitspraak van het Europese Hof zorgde ervoor dat het recht om vergeten te worden ook kan worden toegepast op zoekmachines als Google en Bing. In de praktijk komt het er dus op neer dat mensen bij deze zoekmachines een ‘verwijderverzoek’ kunnen doen.

Wat bepaalt de Algemene verordening gegevensbescherming (AVG)?

Het recht om vergeten te worden is opgenomen in artikel 17 van de AVG. Uit artikel 17 blijkt dat dit recht ‘het recht op vergetelheid’ wordt genoemd. Op verzoek van een natuurlijk persoon moeten zijn of haar persoonsgegevens worden gewist, als:

deze niet langer meer nodig zijn voor de doeleinden waarvoor ze zijn verzameld;
de toestemming voor het verwerken is ingetrokken;
de natuurlijk persoon bezwaar heeft gemaakt tegen de verwerking;
de persoonsgegevens onrechtmatig zijn verwerkt;
de persoonsgegevens verwijderd moeten worden om te voldoen aan de wet; of als
de persoonsgegevens zijn verkregen om diensten aan te bieden aan kinderen tot en met 15 jaar.

Telkens zal een afweging moeten worden gemaakt tussen de belangen van de natuurlijk persoon (het privacybelang) en die van de verwerker (het commerciële belang) enerzijds, en die van de internetgebruiker (het informatiebelang) anderzijds.

Weegt het privacybelang zwaarder dan de andere belangen, dan zullen de persoonsgegevens (bijvoorbeeld in de zoekmachine) moeten worden gewist.